Metody terapeutyczne

Joga terapeutyczna, którą się zajmuję jest praktyką służącą regulacji ciała i umysłu, które w jakimś obszarze  uległy dużej nierównowadze. Zajmuje się jogą w tradycji jogi kundalini dla osób po traumie i jogą dla osób z depresją. Zachodnia psychologia jest nauką bardzo młodą, sięga korzeniami początków XX wieku. Psychologia jogi zalicza się do najstarszych, wciąż żywych dyscyplin badających świadomą, fizyczną i mentalną kontrolę nad ciałem oraz umysłem, przez co wzbudza coraz większe zainteresowanie współczesnej nauki. Joga była ćwiczona i przekazywana z pokolenia na pokolenie w niezmiennej postaci od tysięcy lat. Poprzez empiryczne badanie stanów psychicznych i towarzyszących im wrażeń fizycznych, jogini stopniowo rozwinęli precyzyjne sposoby badania pracy narządów wewnętrznych i zachodzących w nich procesów fizjologicznych. W ten sposób zyskali renomę ludzi zdrowych i odpornych na choroby. Joga przynosi zdrowie i równowagę, ale to pewnym stopniu “aspekt uboczny”, a nie cel tej praktyki. Joga wydłuża życie i zwiększa jego komfort, ale wydarza się się to jako niejako po drodze. Joga była i nadal jest przede wszystkim ścieżką introspekcji, rozwoju jednostkowej świadomości w stronę połączenia z Uniwersum. Rozumienie procesów psychicznych i fizycznych osiągane przez joginów w stanach podwyższonej świadomości stało się fundamentem do powstania nauki jogi. Wiele spośród koncepcji psychologicznych jogi wydaje się mieć paralele z tymi, które można znaleźć w zachodniej psychologii, inne zaś znacznie wykraczają poza odkrycia Zachodu. To co dla naszej kultury wydaje się czasem „dziwne” np. symbolika i język przekazu jogi, są sposobami wyrażania niezwykle głębokiego rozumienia natury człowieka i jego miejsca we Wszechświecie. Joga nie jest religią, jest praktyczną technologią rozwijania jednostkowej świadomości, która w naszych czasach stała się dostępnie powszechna. Joga bierze swój początek z ludzkiego doświadczenia, poszukiwania sposobu na życie w sposób zdrowy, szczęśliwy i świadomy. Pierwotnie była nauczana otwarcie i integrowana z codziennym życiem. Systemy jogi nie były mistyczną działalnością, a praca joginów opierała się na obserwacji energii i wpływu różnych aktywności oraz postaw na równowagę w jednostce. Wszystkie formy jogi skupiają się pobudzaniu i regulowaniu energii ludzkiej, która stanowi esencję świadomości. Używając obrazowego języka, wszystkie odmiany jogi służą poniesieniu energii Kundalini. Adept/ka jogi pracuje nad wszystkim aspektami siebie – ćwiczy ciało fizyczne, dyscyplinuje się mentalnie, analizuje świat intelektualnie. Pierwotnie joga była dziedziną holistyczną. Poprzez tysiąclecia techniki zostały podzielone, aktualnie istnieją 22 uznane szkoły jogi, które akcentują różne elementy systemu jogicznego np. skupiają się na aspekcie ćwiczeń fizycznych, pracy z mantrą, regulacji oddechu poprzez pranajamę itp. Joga Kundalini jest odmianą Raj Jogi, nauczaną w tradycji Zachodu przez Yogi Bhajana. Jest określana jako joga świadomości. Celem praktyki jest podniesienie i utrzymanie na wysokim poziomie energii Kundalini (energii świadomości), tak aby przenieść ją na poziom zwiększający horyzont doświadczania swojego życia. Praktyka Kundalini zawdzięcza swoją skuteczność komplementarności technik, które ją tworzą. Każda krija zawiera aspekt ćwiczeń fizycznych (asany), pracy z oddechem (pranajamy), pracy z energią (mudry), pracy z wibracją dźwięku (mantry), pracy z umysłem (medytacje). Agnieszka CzapczyńskaZajmuję się terapią indywidualną, terapią grupową, warsztatami rozwojowymi dla kobiet, prowadzeniem superwizji i szkoleniami w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Jestem z wykształcenia psycholożką, ukończyłam Wydział Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. W terapii łączę kilka nurtów: psychologię procesu, arteterapię, focusing, EMDR, brainspotting oraz jogę. Jestem superwizorką w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie Instytutu Psychologii Zdrowia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego i Ogólnopolskiego Pogotowia dla Ofiar przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia”. agnieszkaczapczynska.pl

Arteterapia jest owocem połączenia dwóch dyscyplin – sztuki i terapii. Słowo “arte” pochodzi od łacińskiego ars i oznacza twórczość, “terapia” ma swoje korzenie w języku greckim, pochodzi od słowa therapeia – przywracanie zdrowia i harmonii. Arteterapia łączy w sobie obydwa procesy. Jest „przywracaniem zdrowia za pomocą tworzenia sztuki”. W trakcie procesu arteterapeutycznego dochodzi do dwóch bardzo istotnych procesów – tworzenia (np. obrazu, rzeźby czy opowieści) oraz kontaktu ze swoją psyche za pośrednictwem powstałej pracy. Akt ekspresji i tworzenia, od wieków uznawany jest w wielu kulturach za uzdrawiający, oczyszczający, transformujący oraz prowadzący do doświadczenia głębokiej satysfakcji. W naszych czasach został doceniony przez psychologięmin. dorobek C.G. Junga, który twierdził, że symbolika twórcza ma charakter ponadindywidualny i tylko częściowo dotyczy osobistego doświadczenia jednostki. Nosimy w sobie archetypy, czyli symbole wyrażające znaczenia wspólne nam wszystkim. Tworzenie jest jedną z dróg kontaktu zarówno z nieświadomością indywidualną jak i treściami archetypowymi. Arteterapia daje szansę na kontakt z własną, nieskrępowaną kanonami akademickiej sztuki twórczością oraz pozwala dzięki temu zdobywać większy wgląd w swoje myśli, uczucia i przekonania. Wspiera rozwój samoświadomości poprzez odkrywanie symbolicznego języka sztuki, którą tworzymy. Za pomocą spontanicznie narysowanego obrazu, napisanej przez siebie bajki, uchwycenia ruchu który płynie z ciała nawiązujemy kontakt z wewnętrznymi doświadczeniami, które zwykle pozostają nieświadome. Twórczość w arteterapii daje szansę na przeżycie w bezpieczny sposób trudnych emocji czy wspomnień, które na skutek bolesnych doświadczeń nosimy przez lata, umożliwia świadome transformowanie wzorców zachowania i przekonań, które przekazywane są nam społecznie czy rodzinnie. Agnieszka CzapczyńskaZajmuję się terapią indywidualną, terapią grupową, warsztatami rozwojowymi dla kobiet, prowadzeniem superwizji i szkoleniami w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Jestem z wykształcenia psycholożką, ukończyłam Wydział Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. W terapii łączę kilka nurtów: psychologię procesu, arteterapię, focusing, EMDR, brainspotting oraz jogę. Jestem superwizorką w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie Instytutu Psychologii Zdrowia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego i Ogólnopolskiego Pogotowia dla Ofiar przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia”. agnieszkaczapczynska.pl

Brainspotting został odkryty w 2003 roku przez  dr. Davida Granda, amerykańskiego terapeutę metody EMDR. W ostatnich latach rozwój neuronauki przyczynił się do lepszego zrozumienia wpływu traumy na funkcjonowanie układu nerwowego i mózgu, a także pozwolił zidentyfikować skuteczne sposoby jej leczenia. Aby doświadczenie traumy mogło zostać w pełni przepracowane i zintegrowane, w procesie leczenia będziemy musieli zaangażować ciało i zastosować metody stymulujące procesy podkorowe w mózgu, które bezpośrednio odpowiedzialne są za automatyczne reakcje w ciele i symptomy traumy. Brainspotting jest neurobiologiczną metodą terapeutyczną, dzięki której możemy precyzyjnie zlokalizować, przetworzyć i uwolnić pamięć przykrych doświadczeń, które często pozostają poza zasięgiem świadomości. Brainspotting umożliwia precyzyjne i pełne przetworzenie urazu, przywracając systemowi utraconą homeostazę. W wyniku tego procesu, klienci/tki często doświadczają zarówno szybkiej ulgi, jak i głębokiego wglądu. Brainspotting jest wykorzystywany także w pracy nad rozwojem osobistym i w pracy nad rozwiązaniem wewnętrznych ograniczeń, będących barierą do osiągnięcia sukcesu, realizacji celów czy samospełnienia.Znajduje zastosowanie w zwiększaniu potencjału, kreatywności i wydajności artystów/ek, sportowców/czyń, ludzi biznesu oraz mówców/czynie publiczne. Agnieszka CzapczyńskaZajmuję się terapią indywidualną, terapią grupową, warsztatami rozwojowymi dla kobiet, prowadzeniem superwizji i szkoleniami w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Jestem z wykształcenia psycholożką, ukończyłam Wydział Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. W terapii łączę kilka nurtów: psychologię procesu, arteterapię, focusing, EMDR, brainspotting oraz jogę. Jestem superwizorką w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie Instytutu Psychologii Zdrowia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego i Ogólnopolskiego Pogotowia dla Ofiar przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia”. agnieszkaczapczynska.pl

Odwrażliwianie i przetwarzanie za pomocą ruchów gałek ocznych (eye movement desensitization and reprocessing – EMDR) jest  metodą leczenia traumy zalecaną przez takie organizacje jak: Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne; Światowa Organizacja Zdrowia czy International Society for Traumatic Stress Studies (Międzynarodowe Towarzystwo Badań nad Stresem Traumatycznym). Twórczynią metody jest Francise Shapiro, która odkryła, że szybkie i powtarzające się ruchy gałek ocznych znacząco redukują lęk u osoby, która wcześniej była narażona na stresujące wydarzenie. W terapii zaburzeń stresu pourazowego metodą EMDR, przywołuje się i przetwarza dawne traumatyczne zdarzenia. Skupia się uwagę na traumatycznych wspomnieniach, przekonaniach na temat siebie, odczuwanych emocjach i doznaniach z ciała. Jednocześnie trwa naprzemienna stymulacja, polegającą na wodzeniu wzrokiem za przesuwającą się dłonią terapeuty. EMDR oparta jest na założeniu, że objawy traumy powstają w wyniku zablokowania systemu przetwarzania informacji, a co za tym idzie nieprzetworzenia wspomnień dotyczących negatywnego wydarzenia. Model Adaptacyjnego Przetwarzania Informacji (AIP), będący podłożem teoretycznym dla EMDR, łączy w sobie trzy komponenty – przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Zgodnie z jego założeniem, bieżące doświadczenia łączą się z już utworzonymi sieciami pamięciowymi i mogą aktywować nieprzetworzone emocje, doznania fizjologiczne oraz przekonania wykształcone na podstawie wcześniejszych negatywnych doświadczeń.   Dzięki EMDR dokonuje się transformacja i konsolidacja przeżyć traumatycznych w normalne wspomnienia, przeszłość wraca do przeszłości pozostawiając przestrzeń do doświadczania życia w “Tu i Teraz”. Agnieszka CzapczyńskaZajmuję się terapią indywidualną, terapią grupową, warsztatami rozwojowymi dla kobiet, prowadzeniem superwizji i szkoleniami w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Jestem z wykształcenia psycholożką, ukończyłam Wydział Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. W terapii łączę kilka nurtów: psychologię procesu, arteterapię, focusing, EMDR, brainspotting oraz jogę. Jestem superwizorką w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie Instytutu Psychologii Zdrowia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego i Ogólnopolskiego Pogotowia dla Ofiar przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia”. agnieszkaczapczynska.pl

Focusing jest metodą pogłębionego kontaktu z ciałem, stworzoną w latach 50-tych i rozwiniętą przez psychoterapeutę, dr psychologii i filozofii Eugene’a Gendlina, który poprzez swoje badania odkrył, że o sukcesie w terapii w dużej mierze decyduje to co robi klient podczas sesji terapeutycznych. Tym czynnikiem zmiany jest zdolność do intuicyjnego kierowania uwagi do wewnątrz siebie i skupiania się na bardzo subtelnej i nieokreślonej świadomości ciała „felt sense”. Jeśli ma się dostęp do tego rodzaju kontaktu z ciałem, prowadzi on do kluczowych wglądów i rozwiązań problemu, przyspiesza znacznie proces transformacji i rozwoju osobistego. Stworzone przez E. Gendlina pojęcie „felt sense” dotyczy niejasnego, przedwerbalnego poczucia w ciele, wewnętrznej świadomości, która nie jest przetworzona przez naszą świadomość i zwerbalizowana. Jest czystym doświadczeniem w ciele, bardziej pierwotnym niż emocje. Gendlin opisuje „felt sense” jako „czucie wewnętrznej, ukrytej złożoności, holistyczne poczucie tego, nad czym ktoś pracuje”. Focusing może być stosowany zarówno jako narzędzie stosowane w psychoterapii przez osoby pracujące w rożnych nurtach jak i metodę samopomocową używaną do wymiany sesji między osobami nie będącymi terapeutami. Focusing jest używany dla pogłębienia świadomości tego co w danym momencie czujemy lub czego chcemy, dla uzyskania wglądu w badany temat, sytuację relacyjną itp., dla wzmocnienia procesu zmiany, która chce się wydarzyć. Agnieszka CzapczyńskaZajmuję się terapią indywidualną, terapią grupową, warsztatami rozwojowymi dla kobiet, prowadzeniem superwizji i szkoleniami w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Jestem z wykształcenia psycholożką, ukończyłam Wydział Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. W terapii łączę kilka nurtów: psychologię procesu, arteterapię, focusing, EMDR, brainspotting oraz jogę. Jestem superwizorką w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie Instytutu Psychologii Zdrowia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego i Ogólnopolskiego Pogotowia dla Ofiar przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia”. agnieszkaczapczynska.pl

Psychologia procesu jest współczesnym nurtem psychologicznym i psychoterapeutycznym stworzonym przez Arnolda Mindella w latach 70 tych XX wieku. Ma swoje głębokie i inspirujące źródła w psychologii C.G. Junga, buddyzmie i taoizmie. Jest jedną ze współczesnych koncepcji psychologicznych pozwalających na pracę zarówno z symptomami fizycznymi, snami, odmiennymi stanami świadomości, trudnościami relacyjnymi, konfliktami i wieloma innymi aspektami życia. Psychoterapia metodą psychologii procesu pomaga uzyskać dostęp do nowych sposobów zachowania, myślenia i patrzenia na siebie. Nasze problemy w większości przypadków spowodowane są utknięciem w starych wzorcach zachowania. Psychologia procesu jest praktyką świadomego podążania za tym co jest i wspierania tego, co właśnie próbuje zaistnieć w nas i wokół nas. Jest też pewną postawą wobec tego, co nam się przydarza. To więcej niż zbiór narzędzi i technik – to filozofia podejścia do człowieka i jego rozwoju, która zakłada, że wszystko co się wydarza, to celowy proces, który się rozwija i próbuje nas zaprowadzić ku pełni tego kim jesteśmy. Nasze codzienne troski, kłopoty w relacjach, sny, nastroje, fizyczne dolegliwości, lęki poza cierpieniem, które wywołują, mają też drugą stronę: niosą ważną informację o nas samych i o tym, jak możemy żyć pełniej, radośniej i bardziej autentycznie. Bywa, że to, co próbuje się wydarzyć, jest w jakiś sposób zagrażające dla naszej tożsamości, dla systemu przekonań, które mamy na swój temat, dla tego w co wierzymy, lub co przywykliśmy o sobie sądzić. W ten sposób staje się niechciane, oddzielone i odszczepione od naszej tożsamości. A gdy jest oddzielone, może wydawać się groźne, budzić lęk. Tym właśnie mogą być symptomy cielesne, które nas nękają, problemy relacyjne, powtarzające się sny, uzależnienia, drobne, codzienne kłopoty. Tymczasem zapraszają nas one do podróży w głąb siebie, a zarazem do głębokiej przemiany. Jeżeli tylko zaufamy i pozwolimy sobie pójść za czymś, co nas woła, podróż ta może okazać się niezwykle fascynująca i niosąca uzdrowienie. Agnieszka CzapczyńskaZajmuję się terapią indywidualną, terapią grupową, warsztatami rozwojowymi dla kobiet, prowadzeniem superwizji i szkoleniami w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Jestem z wykształcenia psycholożką, ukończyłam Wydział Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. W terapii łączę kilka nurtów: psychologię procesu, arteterapię, focusing, EMDR, brainspotting oraz jogę. Jestem superwizorką w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie Instytutu Psychologii Zdrowia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego i Ogólnopolskiego Pogotowia dla Ofiar przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia”. agnieszkaczapczynska.pl